لا اعلم كيف كنت تلون ايامى ........... كيف كنت اخالها بيضاء ناصعه ....... ولا ادرى كيف كنت اراها بلون زهر الربيع ........ او كحمرة الورد ......... او كلون البرتقال فى انطلاقته و اثارته........... و كيف كنت ارى حياتى فى بعدك كلون البنفسج فى وحدته ........ او اصفر كلون الغيرة حين يراك مع اخرى ......... اما و حين رأيت لونه الحقيقى ........... اسود .......حالك .........كما الليل الطويل .....فى وحدته ايضا ....ههه .........مع اننى كنت اراه بنفسج .......و لكنه ظهر لونه الحقيقى .............. عرفت ما اللون  الذى كنت تلون به حياتى ......... اللون الرمادى ......و كنت اراه ابيض كبياض قلبى .......... لم اكن اعرف ان سواد قلبك قد شابه ......... قد دنس بياضه بسوادك ...... فصار رمادى ........لون الرماد اعمى عينى عن كل الالوان ....... كنت اراه زهرا فى نظرتك ........ و وردا فى ضحكتك ......و برتقالى فى اندفاعك ........ و بنفسج فى بعدك .............كم تمنيت ان لا يمضى من عمرى ما اقضيه فى بعادك ...ههه ........... ولازلت اتمنى .......... اننى متأكدة انى سأقضى العمر اتمنى ..........لقد اصبحت اعشق عذابى فيك ...........

انا مش هوا ......... انا انسانه ....... لازم تشوفها ...... لازم تحس بجرحك اللى فى قلبى .......عشان ابسط حاجة ممكن تقدمها هى مش شعورك بالذنب ............. لا ده شعورك بألمى